Gevonden in het archief: ongebruikte opnames voor het radioprogramma "Verstand Op Nul" met Bart Und Ernst. Gemaakt voor de eerste Nietteraere Avond. Soms om plaatsvervangende schaamte van te krijgen, maar vaak ook hilarisch. Vooral bedoeld voor melige, hele melige buien. Luister...
De G-Planeet (veruit de meest verre en erotische planeet van dit heelal)
Hendrik Ido Ambacht(de provincie) Op Bezoek
De Te Slappe Lach
De Brandende Hel Van Onzin (dit is pas echt belachelijk)
(update: nu allemaal te vinden op: www.myspace.com/radionietteraere)
DE BUBBELEBIM IS EEN (ANTI)LITERAIR EN ABSURDISTISCH THEATERTONEEL-PERFORMANCEVIDUO BESTAANDE UIT SIM SALA BUBBELEBIM EN PROFESSIUS T. TAAL.
zondag 21 mei 2006
woensdag 17 mei 2006
"LEVENDE DINGEN GAAN DOOD"
Heb dat boek van Martin Halfhart nog eens opengeslagen.
Met een harde ruk aan de deur was het voorbij. Einde verhaal. Ze had duidelijkheid geschept. Ja, voor haar misschien. Voor hem begon het verhaal weer opnieuw, terwijl hij zwijgend door zijn oudste vriend naar huis werd gebracht. Hij had besloten om dit huis maar even huis te noemen. Al was het alleen maar om hem te beschermen tegen nostalgie.
Maar goed, het verhaal begon dus opnieuw. Eigenlijk zonder dat hij het wilde, dus nam hij zich voor er achter te komen wat, of eigenlijk eerst OF hij wat fout had gedaan en dan eventueel wat en dan het moeilijkste, waarom. Hij wist nu al dat hij hier niet ver mee zou komen, maar hij bleef een optimist. Een rasoptimist in hart en nieren, maar niet in zijn hoofd.
Vorige week was het. Hij kwam het politiebureau uitlopen en merkte dat hij haar niet had gemist. En het was zonnig, tevens. Kortom, licht in zijn hoofd, lucht in zijn hart, lach op zijn gelaat. Links, rechts, rechtdoor, het was hem om het even. Geen huis meer en geen richting. Overal was goed. Dacht hij. Helaas, want als hij beter had opgelet (hier maakte hij in gedachte een kanttekening: beter opletten, altijd goed) dan had hij misschien gemerkt dat hij de straat inliep van de cafetaria. De cafetaria die sinds de perikelen van een paar maanden geleden behoorlijk 'not done' was geworden wat betreft zijn emotionele denkkader.
En ja hoor, daar zat ze. Het mes dat hij toentertijd bij zich had gehad werd tot metafoor en gleed onder zijn riem vandaan om haar precies op de juiste plek te raken en na insteek nog eens 90 graden te draaien. Het was alsof ze in een bal van gelei zaten en het spelletje was dat ze elkaar niet mochten aanraken. Schier onmogelijk.
De volgende dag belde hij haar en spraken ze iets af. (misschien was dat de fout)
“Wat deed je stom gister.”
“Wat deed je moeilijk gister.”
“Egoïst.”
“En jij niet zeker?”
Echter, op de een of andere manier eindigde dit gesprek op een fijne manier en dachten ze allebei dat het voorbij was. Of eigenlijk dat er iets nieuws was. Een heuse vriendschap misschien wel.
Maar nee…
Wacht even, volgens mij vind ik het toch niet zo’n goed boek. Nee. Wat een vreselijk boek eigenlijk. Dicht moet het. Met een spijker er doorheen tegen een houten plank. En dan van het dak laten glijden en laten rotten in de tuin. Gadver. Sorry.
Met een harde ruk aan de deur was het voorbij. Einde verhaal. Ze had duidelijkheid geschept. Ja, voor haar misschien. Voor hem begon het verhaal weer opnieuw, terwijl hij zwijgend door zijn oudste vriend naar huis werd gebracht. Hij had besloten om dit huis maar even huis te noemen. Al was het alleen maar om hem te beschermen tegen nostalgie.
Maar goed, het verhaal begon dus opnieuw. Eigenlijk zonder dat hij het wilde, dus nam hij zich voor er achter te komen wat, of eigenlijk eerst OF hij wat fout had gedaan en dan eventueel wat en dan het moeilijkste, waarom. Hij wist nu al dat hij hier niet ver mee zou komen, maar hij bleef een optimist. Een rasoptimist in hart en nieren, maar niet in zijn hoofd.
Vorige week was het. Hij kwam het politiebureau uitlopen en merkte dat hij haar niet had gemist. En het was zonnig, tevens. Kortom, licht in zijn hoofd, lucht in zijn hart, lach op zijn gelaat. Links, rechts, rechtdoor, het was hem om het even. Geen huis meer en geen richting. Overal was goed. Dacht hij. Helaas, want als hij beter had opgelet (hier maakte hij in gedachte een kanttekening: beter opletten, altijd goed) dan had hij misschien gemerkt dat hij de straat inliep van de cafetaria. De cafetaria die sinds de perikelen van een paar maanden geleden behoorlijk 'not done' was geworden wat betreft zijn emotionele denkkader.
En ja hoor, daar zat ze. Het mes dat hij toentertijd bij zich had gehad werd tot metafoor en gleed onder zijn riem vandaan om haar precies op de juiste plek te raken en na insteek nog eens 90 graden te draaien. Het was alsof ze in een bal van gelei zaten en het spelletje was dat ze elkaar niet mochten aanraken. Schier onmogelijk.
De volgende dag belde hij haar en spraken ze iets af. (misschien was dat de fout)
“Wat deed je stom gister.”
“Wat deed je moeilijk gister.”
“Egoïst.”
“En jij niet zeker?”
Echter, op de een of andere manier eindigde dit gesprek op een fijne manier en dachten ze allebei dat het voorbij was. Of eigenlijk dat er iets nieuws was. Een heuse vriendschap misschien wel.
Maar nee…
Wacht even, volgens mij vind ik het toch niet zo’n goed boek. Nee. Wat een vreselijk boek eigenlijk. Dicht moet het. Met een spijker er doorheen tegen een houten plank. En dan van het dak laten glijden en laten rotten in de tuin. Gadver. Sorry.
maandag 15 mei 2006
RELATIEF OVERDREVEN
Professius: "Ik vind overdrijven echt het aller-allerleukste wat er bestaat!"
Sim Sala: "Nou, wat dacht je van relativeren?"
Sim Sala: "Nou, wat dacht je van relativeren?"
woensdag 10 mei 2006
ZIN IN ONZIN
De nu volgende zin is de zin van het al: Dit is de zin van het al. De vorige zin was de zin van het al. De vorige zin was een voorbeeld van de onzin van het al. De nu volgende zin is een voorbeeld van de zin van het al: De zin van het al bijvoorbeeld. Hieruit volgt dat de onzin van het al de uitleg van de zin van het al is. De nu volgende zin is de zin van de uitleg van de zin van het al: Dit is de zin van de uitleg van de zin van het al. De vorige zin is dus onzin. De nu volgende zin is de uitleg van de onzin van het al. Dit is de zin van het al.
dinsdag 2 mei 2006
Abonneren op:
Posts (Atom)